Mardin’de evlilikler genellikle ailelerin onayıyla ve geleneklere uygun şekilde gerçekleşir. “Kız isteme” olarak bilinen ilk adım, çiftlerin ailelerinin birbirini tanıması ve niyetin beyan edilmesidir. Bu buluşmada, damat adayı ve ailesi, hem saygı göstergesi olarak hem de gelin adayına karşı duyulan sevgi ve ciddiyeti ifade etmek amacıyla bir çiçek buketi götürür. Bu çiçek, “isteme çiçeği” olarak adlandırılır.

Bu çiçek, genellikle erkek tarafından alınır ve anne ya da abla gibi aileden bir kadın tarafından kız evine sunulur. Kimi zaman gelin adayına doğrudan, kimi zaman ise annesine verilir. Bu çiçek, “Size değer veriyoruz, kızınızı hayatımıza almak istiyoruz,” anlamını taşır.

İsteme çiçeği yalnızca güzel kokulu bir buket değil; aynı zamanda derin sembollere sahiptir. Hangi çiçek türünün seçildiği, nasıl süslendiği ve hangi renklerin kullanıldığı bilinçli tercihlerle belirlenir.

• Kırmızı Gül: Tutkulu aşkı ve kararlılığı simgeler.

• Beyaz Zambak ya da Gül: Saflık, temizlik ve samimiyetin simgesidir.

• Pembe Çiçekler: İçtenlik, sevgi ve masumiyeti temsil eder.

• Lavanta: Sabır, sadakat ve aynı zamanda doğallık mesajı verir.

• Kekik ve Dağ Çiçekleri: Bölgenin doğasına gönderme yaparak kültürel köklere bağlılığı gösterir.

Bazı durumlarda, çiçekler arasına sembolik objeler de yerleştirilir: Nazar boncuğu, küçük el işi işlemeler, altın simli kurdeleler veya dualar içeren minik kartlar gibi.

Mardin’de birçok aile isteme çiçeğini özel olarak sipariş eder. Ancak daha geleneksel aileler, bu çiçeği kendileri hazırlamayı tercih eder. Çiçeğin hazırlanışı neredeyse bir tören gibi algılanır. Buketi hazırlayan kişi, sadece estetik değil, duygusal bir bağ da kurar.

Bazı anneler ve büyükanneler, bu çiçeğin içine kendi gençliğinde kullandığı bir yazmayı, bir el işi parçasını veya küçük bir hatırayı gizlice yerleştirir. Böylece çiçek sadece o âna değil, geçmişle bugünü birbirine bağlayan bir anlam taşıyıcısına dönüşür.

İsteme çiçeği, Mardin kültüründe sadece iki kişi arasındaki sevgi bağını değil; iki aile arasındaki saygı ve uyumu da temsil eder. Bu çiçek, çoğu zaman sözcüklerin dile getiremediği duyguları anlatır.

Aynı zamanda bu gelenek, kadına verilen değerin ve evlilik gibi önemli bir kararın ne kadar hassas bir şekilde ele alındığını da gösterir. Mardin gibi geleneksel yapının güçlü olduğu bölgelerde isteme çiçeği, toplumun ahlaki ve ailevi değerlerini canlı tutan bir ritüel halini almıştır.

Günümüzde isteme çiçeği geleneği devam etse de, çiçeğin biçimi ve sunuluş tarzı değişim geçirmiştir. Artık birçok çift, isteme çiçeğini birlikte seçmekte; hatta içine fotoğraf, mektup ya da minik sürprizler yerleştirerek daha kişisel bir anlam katmaktadır.

Bazı gençler, isteme çiçeğini dijital ortamda tasarlayıp bastırarak sunmakta; bazıları ise klasik buketin yanına el yazısı bir şiir ya da özel bir not eklemektedir. Bu durum, geleneksel bir unsurun nasıl güncellenerek yaşatılabileceğinin de güzel bir örneğidir.